در اولین قسمت از
، با هم راجع به اینکه تلسکوپ چیست و تاریخچه آن، اطلاعات بیشتری بدست خواهیم آورد.
در گذشته، مطالب زیادی در رابطه با علم نجوم و بخش تئوری آن خواندیم. به همین دلیل تصمیم گرفتیم بیشتر وارد بخش عملی بشیم. در این سلسله پست‌ها، قرار است راجع به تلسکوپ‌ها چیزهای بیشتری یاد بگیریم، انواع آن را بشناسیم و کار کردن با آن را فرا بگیریم تا بتوانیم به طرز محسوس‌تری با علم نجوم ارتباط برقرار کنیم و جنبه دیگری از زیبایی‌های آن را بشناسیم. پس با ما همراه باشید!
تلسکوپ چیست؟
تلسکوپ ها ابزاری هستند که برای دیدن اجسامی که در فاصله دور قرار دارند استفاده می‌شوند. از این ابزار اغلب برای مشاهده سیارات و ستارگان استفاده می‌شود. برخی از فناوری‌های نوری که در تلسکوپ‌ها استفاده می‌شوند برای ساخت دوربین‌های شکاری و دوربین‌های عکاسی نیز به کار می‌روند.
تلسکوپ را چه کسی اختراع کرد؟
اولین تلسکوپی که اختراع شد یک نوع تلسکوپ شکستی بود که توسط لنزساز هلندی «هانس لیپرشی» (Hans Lippershey)، در سال 1608 اختراع شد. بعد از آن گالیله روی این دستاورد تغییراتی انجام داد و برای اولین بار از این محصول در زمینه نجوم و ستاره‌شناسی استفاده کرد. مجدداً در سال ۱۶۱۱ ستاره‌شناس آلمانی «یوهانس کپلر» (Johannes Kepler)، روی این تلسکوپ تغییراتی اعمال کرد و آن را بهینه کرد.
کپلر از لنز محدب برای چشمی استفاده کرد. اگر چه این تغییر باعث می‌شد تا تصویر به صورت وارونه ظاهر شود اما قابلیت استفاده از تلسکوپ را بهبود می‌بخشید. در اواخر دهه 1600 آیزاک نیوتن تلسکوپ بازتابی را به جامعه علمی معرفی کرد.
نیوتن با استفاده از آینه‌ها به جای لنزها توانست یک تلسکوپ بهبودیافته بسازد که فاقد برخی مشکلات مربوط به شکست نور مانند ابیراهی رنگی باشد.
کاربرد تلسکوپ‌ها چیست؟
از مهمترین ویژگی‌های تلسکوپ‌ها باید به دو نکته اشاره کرد:
• توانایی جمع کردن نور: هرچه یک تلسکوپ بتواند نور را بهتر جمع کند بهتر می‌توانید ستاره‌های دور دست و اشیای کم نور را در آسمان شب ببینید. این ویژگی معمولاً با اندازه دهانه تلسکوپ تعیین می‌شود. در حقیقت هرچه دیافراگم بزرگتر باشد تلسکوپ نور بیشتری را می‌تواند جمع‌آوری کند.
• بزرگنمایی: بزرگنمایی تلسکوپ توصیف می‌کند که تلسکوپ چه قدر می‌تواند اجسام را بزرگتر کند.
در قسمت دوم، با انواع تلسکوپ ها بیشتر آشنا خواهیم شد.
منبع : فرادرس