تلسکوپ جیمز وب تصویر اولین کمربند سیارکی خارج از منظومه شمسی را تهیه کرد
در فاصله 25 سال نوری از زمین یکی از پرنورترین ستاره‌های آسمان شب به نام فم‌الحوت یا «دندان ماهی» وجود دارد. در اطراف این ستاره سه میدان غباری متفاوت قرار گرفته است که تلسکوپ فضایی جیمز وب اخیراً توانسته از یکی از آن‌ها عکس بگیرد. این میدان درواقع نوعی کمربند سیارکی است که برای اولین‌بار در بیرون از منظومه شمسی مشاهده شده.
به گزارش انگجت، گروهی از دانشمندان دانشگاه آریزونا و آزمایشگاه پیشران جت ناسا با استفاده از تلسکوپ جیمز وب به بررسی فم‌الحوت پرداخته و متوجه شده‌اند که این سامانه ستاره‌ای بسیار پیچیده‌تر از چیزی است که قبلاً فکر می‌کردیم.
رصدهای تلسکوپ فضایی جیمز وب نشان داده است که در نزدیکی ستاره دندان ماهی کمربندی از سیارک‌ها وجود دارد که اندازه آن بسیار بزرگ است. اندازه این کمربند از نقطه تقریبی 7 واحد نجومی به ستاره تا حدود 80 واحد نجومی کشیده شده. به عبارت دیگر، این کمربند سیارکی حدود 10 برابر بزرگ‌تر از چیزی است که اخترشناسان انتظار داشتند پیدا کنند.
بااین‌حال، جذاب‌ترین ویژگی سامانه فم‌الحوت چیز دیگری است. در بیرون از کمربند سیارکی داخلی این سامانه یک کمربند سیارکی دیگر وجود دارد که با همه چیزهای داخل مدار این ستاره زاویه 23 درجه‌ای دارد.
«آندراس گاسپار»، پژوهشگر ارشد این مطالعه می‌گوید: «این خصوصیتی واقعاً منحصربه‌فرد برای این سامانه است.» او باور دارد که این زاویه کج احتمالاً ناشی از سیاره‌هایی در مدار فم‌الحوت است که اخترشناسان هنوز آن‌ها را شناسایی نکرده‌اند.
«جورج رایکه»، یکی از اخترشناسان دخیل در این پروژه می‌گوید: «کمربندهای اطراف فم‌الحوت شبیه به رمان‌های اسرارآمیزند: سیاره‌ها کجا هستند؟ فکر نمی‌کنم خیلی عجیب باشد که بگوییم احتمالاً سامانه سیاره‌ای بسیار جالبی اطراف این ستاره وجود دارد.»
کمی دور از فم‌الحوت یک کمربند سیارکی بیرونی شبیه به کمربند کوئیپر منظومه شمسی نیز وجود دارد. این کمربند حاوی پدیده‌ای است که گاسپار و همکارانش آن را «ابر غبار بزرگ» نامیده‌اند. مشخص نیست که این پدیده بخشی از سامانه دندان ماهی است یا از پشت آن می‌درخشد.
به گفته محققان، احتمالاً سه یا چند سیاره در حدود اندازه اورانوس و نپتون وجود دارند که به دور فم‌الحوت می‌چرخند. آن‌ها حالا مشغول بررسی تصاویر جیمز وب از این سامانه هستند تا شاید بتوانند بدنه‌های سیاره‌ای بیشتری را پیدا کنند. نتایج یافته‌های اخترشناسان در مجله Nature Astronomy منتشر شده است.