تلسکوپ فضایی جیمز وب نرخ انبساط کیهان را اندازه‌گیری کرده است و نتایج آن خبر خوبی برای بزرگترین بحران کیهان‌شناسی نیست.
تلسکوپ فضایی جیمز وب نرخ انبساط کیهان را اندازه‌گیری کرده است و نتایج آن خبر خوبی برای بزرگترین بحران کیهان‌شناسی نیست.
این یافته با اندازه‌گیری‌های انجام شده توسط تلسکوپ فضایی هابل مطابقت دارد. که نشان می‌دهد هیچ خطایی در داده‌های هابل وجود ندارد و ما هنوز در بن‌بست هستیم.
اختلاف بین روش‌های اندازه‌گیری مختلف که به‌عنوان کشش هابل شناخته می‌شوند، دست نخورده باقی ماند. بنابراین ما باید به روش دیگری برای کشف سرعت انبساط جهانمان تکیه کنیم.
جهان اطراف ما ممکن است بدون تغییر به نظر برسد، اما هر چیزی که ما می‌ببنیم درواقع با سرعت فوق العاده‌ای به نام ثابت هابل یا H0 در حال دور شدن است. مشخص نیست که H0 دقیقاً چقدر سریع است. زیرا روش‌های مختلف اندازه‌گیری آن نتایج متفاوتی را نشان می‌دهد.
اختلاف بین نتایج به‌دست آمده از دو روش، به تنش هابل معروف است.
این اندازه‌گیری‌ها به‌طور مکرر انجام شده‌اند و احتمال خطا را برای هر یک از برآوردها کاهش می‌دهند. با این‌حال، این احتمال وجود دارد که حداقل درمورد برخی از داده‌ها چیزی گمراه کننده وجود داشته باشد. به خصوص به این دلیل که برخی از بهترین داده‌هایی که ما در مورد متغیرها داریم از یک منبع واحد، یعنی تلسکوپ فضایی هابل می‌آید.
متغیر های قیفاووسی ابزار استاندارد طلایی برای اندازه‌گیری فواصل کهکشان‌ها در فاصله صد میلیون سال نوری یا بیشتر هستند، که گامی حیاتی برای تعیین ثابت هابل است.
اندازه‌گیری فاصله متغیر قیفاووسی با هابل (خاکستری) و جیمز وب (قرمز)
آدام ریس، اخترفیزیکدان موسسه علمی تلسکوپ فضایی (STScI) و دانشگاه جانز هاپکینز، توضیح می‌دهد که ما اغلب فاقد قدرت تفکیک آنها از ستارگان همسایه در خط دید خود هستیم.
ساخت تلسکوپ فضایی هابل برای حل این مشکل بود. هابل وضوح طول موج مرئی بهتری نسبت به هر تلسکوپ زمینی دارد و می‌تواند متغیرهای قیفاووسی را شناسایی کند.
این مشاهدات باید در مادون قرمز نزدیک انجام شوند، اما بخشی از طیف الکترومغناطیسی هابل در آن قوی نیست.
یعنی درمورد داده‌های به‌دست آمده ابهام وجود دارد.
از سوی دیگر، تلسکوپ جیمز وب یک تلسکوپ مادون قرمز قدرتمند است و هر داده‌ای که جمع‌آوری می‌کند مشمول محدودیت‌های مشابهی نیست.
با این‌حال داده‌های تعیین فواصل هابل همچنان با مشاهدات جیمز وب مطابقت داشتند. این بدان معناست که نمی‌توانیم محاسبات H0 بر اساس داده‌های هابل را رد کنیم و خطای انسانی نمی تواند تنش هابل را توجیه کند.
نموداری که تفاوت مشاهدات هابل و جیمز وب را نشان می‌دهد
ما هنوز نمی‌دانیم چه چیزی باعث تنش شده است. یکی از عوامل پیشرو، انرژی تاریک است. نیرویی مرموز، ناشناخته و در عین‌حال به ظاهر بنیادی که به‌نظر می‌رسد فشار منفی به جهان وارد می‌کند و انبساط کیهان را تسریع می‌کند. با اندازه‌گیری‌های جدید جیمز وب، ممکن است کمی به پاسخ نزدیک‌تر باشیم.
منبع : دیجیاتو